Po raz ostatni w ramach „Bałtyckiej Szkoły Sportów Wodnych” (projektu dofinansowanego przez Europejski Program Rozwoju Regionalnego) w Dźwirzynie spotkali się partnerzy projektu. Ostatnie 3 miesiące pracy przedstawicieli Gminy Kołobrzeg, litewskiego Silute oraz niemieckiego miasta Barth pozwoliły na określenie tego, jaki międzynarodowy projekt w najbliższej przyszłości zrealizujemy. Będzie to nowy produkt Turystyczny i rozwojowy, obejmujący stworzenie ustandaryzowanego i certyfikowanego systemu szkolenia trenerów oraz osób niepełnosprawnych w dziedzinach sportów wodnych, dostosowanie baz pod względem sprzętowym i infrastrukturalnym, a także międzynarodowego szlaku żeglarskiego (również dla osób niepełnosprawnych) w rejonie Południowego Bałtyku.
W warsztacie wziął udział ekspert w tej dziedzinie Grzegorz Prokopowicz, trener kadry paraolimpijskiej Polskiego Związku Żeglarskiego. Szczegółowo omówił regulacje prawne dotyczące uprawiania żeglarstwa oraz ich słabe strony. Jedną z nich jest system szkolenia trenerów i instruktorów żeglarstwa niepełnosprawnego. Jak mówił, obecnie istnieją dwa systemy kształcenia zawodowego w żeglarstwie: jachty (bardzo popularne) oraz sport wyczynowy (winsurfing, kiteboarding, żeglarstwo lodowe). Nie jest do końca oczywiste czy szkolenie instruktorskie dla niepełnosprawnych powinno być etapem standardowego systemu szkolenia czy zupełnie odrębnym procesem. W ostatnim czasie, obok żeglarstwa jachtowego, niezwykle wzrosło zapotrzebowanie na szkolenie osób niepełnosprawnych w dziedzinach wodnych sportów ekstremalnych.
W Polsce istnieje kilka instytucji, tak naprawdę w postaci jednej osoby, które uzurpują sobie prawo do szkolenia instruktorów żeglarstwa niepełnosprawnego oraz wydawania certyfikatów. Działają one jednak bezprawnie, a wydawane przez nie dokumenty nie mają umocowania prawnego
Polskie normy kwalifikacji odnoszą się w pełni do europejskich norm, obowiązują więc w całej Unii Europejskiej. W całym programie szkolenia brak jest jednak ścisłej kwalifikacji trenera osób niepełnosprawnych. System takiego szkolenia powinien obejmować szkolenie na patent żeglarza jachtowego, szkolenie na patent jachtowego sternika morskiego, kapitan jachtowy, szkolenie na patent żeglarza lodowego. Musi również uwzględniać wszystkie potrzeby osób niepełnosprawnych, ich predyspozycje i możliwości. Nauka sportów wodnych dla niepełnosprawnych nie może jednak ograniczać się wyłącznie do zajęć symulacyjnych czy na wodzie. Bardzo ważne jest by towarzyszyły jej wszelkiego rodzaju inne treningi, które pozwolą im sprawdzić i kształtować własne możliwości. Częścią szkolenia osób niepełnosprawnych musi być również aktywny udział pełnosprawnych. Efektem bowiem powinno być nie tylko zdobycie umiejętności ale przede wszystkim włączenie ich do grupy osób pełnosprawnych, które wbrew pozorom częściej „podpatrują” niepełnosprawnych niż odwrotnie. Aby do końca uświadomić sobie różnicę pomiędzy nimi należy powiedzieć, iż zupełnie co innego mówi klasyfikacja i orzeczenia o niepełnosprawności, co sportowy system klasyfikacji osób niepełnosprawnych, odrębny dla każdej dziedziny sportu.
Podsumowując – zarówno Polsce, Niemczech jaki na Litwie głównymi problemami są brak finansowania szkolenia od juniora do seniora, mała liczba młodzieży oraz dorosłych uprawiających żeglarstwo oraz brak dostosowanego sprzętu. Partnerzy projektu dyskutowali także nad rozwiązaniami infrastrukturalnymi, sprzętowymi oraz bezpieczeństwa, które stanowią jeden z podstawowych elementów powodzenia wszelkich działań z udziałem osób niepełnosprawnych. Te luki ma wypełnić przyszły międzynarodowy projekt Gminy Kołobrzeg, Barth oraz Silute.
Drugi dzień warsztatu partnerzy spędzili na dyskusji nad szczegółowym projektem budżetu przyszłego projektu, dookreśleniu indywidualnych potrzeb i założeń promocji. Odbyli także wizytę studyjną w Kołobrzegu, gdzie odwiedzili między innymi Marinę Solną oraz strefę nadmorską, Bulwar Szymańskiego i port pasażerski. Ponadto podpisano trójstronny list intencyjny o partnerstwie i przyszłej współpracy. Kolejnym wspólnym krokiem, już poza zakończonym właśnie projektem, będzie organizacja konferencji prasowej, być może w Parlamencie Europejskim, z udziałem mediów krajowych oraz europejskich mająca na celu rekomendację naszej przyszłej, międzynarodowej inwestycji, tak ważnej dla rozwoju turystyki i rejonu Południowego Bałtyku.
